Manifest Artystyczny "Nasz Bezpieczny Świat"

Żyjemy w Świecie określanym mianem „Globalnej Wioski”, w którym rozwój nauki i techniki dostarcza nam narzędzia do niczym nieograniczonego rozwoju osobistego, realizowanego poprzez kulturę i sztukę uprawianą zarówno przez Artystów, jak i Amatorów. Poznajemy i penetrujemy Świat nas otaczający, zarówno ten cywilizowany, wytworzony za pomocą rąk i umysłu człowieka, jak i naturalny – przyrodniczy, którym w dużej części zawładnęliśmy, i z którego czerpiemy surowce, materiały i energię wykorzystywaną do rozwoju naszego cywilizowanego Świata.

Po drodze okazuje się, że ten nasz cywilizowany Świat, w którym dowolne pomysły jutra są wdrażane i realizowane dziś, jest jednak bardzo czuły i wrażliwy na zachowania wymykające się spod kontroli istniejących systemów społecznych. Elementy zachowań wykorzystujących luki w obowiązujących strukturach lub będące buntem i protestem przeciwko wszechogarniającej nas kontroli i nadzorowi, sprawowanymi jakoby dla naszego dobra, wywołują działania poddające nas jeszcze większej kontroli i infiltracji. 

Narasta spirala wzajemnych działań i zachowań będących konfliktami, a my, w celu szeroko pojętego bezpieczeństwa, poddawani jesteśmy coraz większej infiltracji. W wielu miejscach są stosowane wobec nas systemy kontroli, w tym osobistej, polegające na fotografowaniu, filmowaniu, rewidowaniu, podsłuchiwaniu i gromadzeniu tych wszystkich danych w nieznanych miejscach, w celu zapewnienia nam jeszcze większego bezpieczeństwa w naszym życiu codziennym, jak i w podróżowaniu, które stało się zwyczajnym elementem naszego życia.

Zmiany nasilają się z roku na rok. Powodem ich narastania jest przenikanie do naszego Świata osób z innych obszarów kulturowych i politycznych, ujawnianie się skrajnych ruchów wyrosłych na gruncie społeczeństw Europy Zachodniej, aktów wandalizmu i terroryzmu dokonywanych przez organizacje terrorystyczne pochodzące z różnych obszarów świata czy regionów kulturowo odmiennych z zamiarami wywołania gwałtownej destrukcji Nas samych, jak i elementów naszej rzeczywistości. Organizacje te często mają swoje korzenie na Bliskim Wschodzie, w krajach Afryki Północnej, Azji oraz w niektórych krajach Europy, wśród grup społecznych wrogo nastawionych do systemu i porządku ustanowionego po II wojnie światowej.

Przykładem są zamachy dokonywane w Niemczech i we Włoszech przez skrajnie lewacką organizację „Czerwone Brygady” oraz zamach na sportowców izraelskich wykonany przez palestyńską organizację „Czarny wrzesień” w czasie igrzysk olimpijskich w Monachium w roku 1972.  

Kolejnym przykładem są zamachy z 11 września 2001 roku na wieże World Trade Center w Nowym Jorku oraz następne na metro w Londynie czy pociągi w Hiszpanii. Zamachy terrorystyczne, które miały swój początek jeszcze w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, pokazały społeczeństwom cywilizacji atlantyckiej Ameryki i Europy, że można je zaatakować zbrojnie od środka, dokonując zamachów bombowych, uprowadzeń samolotów czy zabójstwa sportowców w czasie trwania Igrzysk Olimpijskich, na czas których od czasów starożytnych zaprzestawano wojen i konfliktów.

Zamachy te udowodniły, że można swobodnie przeniknąć do Europy i Ameryki, że można przyłączyć się pozornie do ich społeczeństw, aby w dogodnym momencie je zaatakować od środka, bez ostrzeżenia dokonując zamachów, siejąc śmierć, zniszczenie oraz wywołując falę strachu w społeczeństwach.  

Wszystkie te organizacje terrorystyczne, ich członkowie i zwolennicy, nastawieni byli i są do tej pory na zniszczenie naszej cywilizacji, związanych z nią swobód działania, podróżowania, pracy, osiedlania się oraz swobody wyboru wyznania i światopoglądu. Sytuacja, w której zostaliśmy jako Europa i Ameryka zaatakowani i zmuszeni do obrony, ukazała, że nie byliśmy do takiego zagrożenia i ataku przygotowani.

Po pierwszym zaskoczeniu i nasileniu działań odwetowych zastał nam przedstawiony sposób na uniknięcie zamachów w przyszłości lub ograniczenie skutków ich działania. Był to kompromis polegający na tym, że zgadzamy się jako społeczeństwa dobrowolnie poddać kontroli nasze życie, zarówno zawodowe, jak i prywatne.

Kontrola będzie dokonywana poprzez instytucje Państwa i jego tajne służby, a w zamian za to My, jako obywatele otrzymamy zapewnienie, że niebezpieczeństwo ataków na nas i strat z tego tytułu zostanie ograniczone lub zlikwidowane. W ten sposób został zawarty pakt i wypracowany kompromis, polegający na oddaniu naszej prywatności do dyspozycji odpowiednich służb i urzędów, w zamian za udzieloną nam obietnicę gwarancji naszego bezpieczeństwa. Oczywiście porozumienie to było zawarte na określony czas, czyli do momentu, w którym zamachowcy i terroryści zostaną pokonani lub zlikwidowani. Mówiąc o określonym czasie, nikt nie precyzował, czy stan taki będzie trwał kilka miesięcy, lat czy może nie da się przewidzieć daty jego zakończenia.

Propozycja uniknięcia zamachów w zamian za zrezygnowanie z prywatności wydawała się w tamtym czasie kusząca, ale po kilku czy nawet kilkunastu latach od jej ograniczenia, nie jesteśmy już do niej tak bezkrytycznie przekonani. Wszechogarniająca kontrola i monitoring naszego życia i działań, stają się coraz bardziej dokuczliwe i nie mamy już pewności, że wszystkie dane zbierane o nas w celu zapobiegania kolejnym atakom i zamachom służą tylko temu celowi, czy nie są one również elementem gry, a nawet walki z własnymi społeczeństwami, w których to w każdej chwili zarejestrowany fragment naszego życia lub naszych działań może zostać zinterpretowany na naszą niekorzyść lub wykorzystany przeciwko nam. Przykładem są kontrole lotniskowe i odarcie nas z intymności, monitoringi przestrzeni prywatnych i publicznych, rejestrowanie rozmów telefonicznych odbywanych z firmami i instytucjami, kontrola e-maili i aktywności internetowej.

Informacje, które do nas dochodzą z różnych źródeł, mówią nam, że pozyskane o nas, naszym życiu i pracy informacje, często bez naszej wiedzy i zgody, są gromadzone i przechowywane w nieznanych miejscach oraz wykorzystywane przez niewiadome instytucje i organizacje, nie tylko w celu zapewnienia nam bezpieczeństwa, ale również w celu dokładnej analizy naszego życia, finansów, poglądów czy stanu zdrowia.

Taka sytuacja wywołuje sprzeciw, bunt oraz chęć postawienia pytań:

- Jakie są granice ograniczania naszych praw i swobód, a także wolności osobistej, w celu zabezpieczenia nam wolności życia w naszym systemie kulturowym i społecznym?

- Czy nie jest tak, że chcąc zachować nasz wolny Świat, świadomie popadamy w niewole mającą na celu zachowanie naszej wolności?

- Czy ograniczając naszą swobodę działania i myślenia, i poddając się wszelkiej kontroli i nadzorowi, nie popadamy w pułapkę tego, że szczytem wolności jednostki będzie jej zupełne zniewolenie, polegające na poddaniu jej wszelakiej formie kontroli i ograniczenia swobód, w tym i fizycznych?

Jako Autor projektu nie zamierzam udzielać szczegółowej odpowiedzi na pytanie, czy jest to słuszne i czy ma to sens z punktu widzenia struktur społecznych i cywilizacyjnych.

Jako Artysta mam natomiast prawo wypowiadać się językiem sztuki, wykorzystując słowo i obraz do dialogu prowadzonego ze społeczeństwem, ukazując mu za pomocą wykonanych prac pewien poziom abstrakcji i absurdu braku wolności, do którego jesteśmy zmuszani w celu zachowania tejże wolności i swobód, z istnienia których jesteśmy tak dumni od wielu lat, a szczególnie od II połowy XX wieku. 

Marek Czarnecki

Artistic manifesto "Our Safe World"

We live in a world called ‘the Global Village” where the development of science and technology facilitates an unlimited personal development. However, it is hard to imagine a creative development of personality without the participation of culture and art. The key role in the process of culture creation is played by Artists – both professional and amateur ones. They are the ones who inspire us to question the things where others would be satisfied with the current state of matters.

We learn about and penetrate the surrounding World, both the one created with human hands and mind, and the natural one which we have captured and from which we have resources, materials, and energy used in the civilization development.

While we are on our way it seems that our civilized world in which any “tomorrow’s ideas” are implemented today, does not become safer for human beings, because many things, which apparently are rigorously controlled, escape the supervision of the existing systems. Thus one tends to behave or act in such a way as to make use of inconsistency of the binding structures or protest against overwhelming control, which, exercised, apparently for our good, triggers off actions that put us under even closer surveillance. Mutually contradictory actions and behaviour intensify, and we, for the sake of widely understood safety, are more and more infiltrated. In many places we are put under control of different kind, including personal control. We are photographed, filmed, searched, and overheard so that we can be guaranteed greater safety in our everyday life as well as while traveling, which has become a common element of our lives.  

The actions that are expected to ensure our safety have intensified because of acts of vandalism and because people representing regions of different culture and civilization enter our World with the intention of destroying Us and our reality.

This situation entails protesting and makes us ask the questions:

 - To what extent are our rights and liberties, as well as personal freedom, limited in order to secure our life freedom in the cultural and social system?

- Do we consciously get captured in order to preserve our free World?

 - When we agree on our freedom of action and thinking to be limited and when we let others control us do we not get trapped in such a way that the peak of the individual’s freedom will be their complete incapacity?

The authors of the project do not wish to answer the question whether it is right and whether it is socially justified.   

However, as Artists, we do have the right to speak the art language, using the word and the picture in our dialogue with society in order to emphasize the absurdity of the situation – depriving one of their freedom and liberties so that they can be preserved.

Marek Czarnecki

Художественный манифест "Наш Безопасный Мир"

Мы живем в мире, который многие называют " большой деревней". В мире, в  котором развитие науки и техники позволяет производить инструменты для неограниченного личного развития. Тем не менее сложно представить творческое развитие личности без участия культуры и искусства. Основную роль в этом играют художники- профессионалы и любители. Именно они заставляют и вдохновляют нас искать альтернативу там, где большинство довольно существующим положением.

Мы узнаем и погружаемся в окружающие нас миры, один из которых создаем мы сами с помощью человеческого ума и рук, другой нам подарен планетой, которым мы овладели и из которого получаем ресурсы и энергию для развития цивилизации.

Идеи и технологии завтрашнего дня, внедряемые сегодня, необязательно делают наш мир безопаснее для человека. Иногда вещи, которые по нашему мнению находятся под полным контролем, на самом деле становятся неуправляемыми. Тогда мы узнаем о событиях и поступках людей, находящих несовершенства  в существующих системах, или создающих действия против нарастающего контроля.

Появление таких событий усиливает и расширяет системы контроля. Нарастание контроля объясняется нам необходимостью обеспечения безопасности цивилизации.

Развитие цивилизации приводит к глобальным изменениям в жизни людей, способам передвижения и коммуникаций между людьми. Во все большем количестве мест нас подвергают досмотру, фотографированию, видео-съемке, прослушиванию. Сохраняют о нас все большее количество  информации с целью обеспечения более полной безопасности.

Системы безопасности совершенствуются из года в год и основной причиной их усиления является резонансное поведение людей с отличными от большинства взглядами на жизнь. Иногда такое поведение настолько сильно отличается от принятого в обществе, что у большинства возникает ощущение попытки сильного изменения или  уничтожения нашей действительности.

Учитывая все вышеизложенное можно задать рад вопросов:

- Какие действия мы готовы допустить, чтобы не потерять ощущение свободы?

- Правда ли то, что для сохранения нашего представления о мире и цивилизации, мы сознательно ограничиваем нашу свободу?

- Не приведет ли бесконечное усиление систем контроля к полной потере самостоятельности человека в обществе.

Автор проекта не ставит  перед собой цель отвечать на эти вопросы и оценивать сущность вышеизложенных позиций с точки зрения какого- либо  общества, цивилизации, группы людей или частных лиц. Как художник, автор проекта имеет право на высказывание своих сомнений языком искусства, используя слово и изображение. Автор проекта ведет диалог с обществом с целью обращения внимания на абсурд сложившейся ситуации.

Marek Czarnecki

Manifest artistic

Traim intr-o lume pe care o putem numi “Satul mondial”, o lume in care progresul stiintei si al tehnologiei ne ajuta in dezvoltarea personala fara niciun fel de limita sau opreliste. Este dificil sa iti imaginezi dezvoltarea creativa a personalitatii fara arta si fara cultura. Atat artistii profesionisti cat si cei amatori joaca un rol important in acest spatiu cultural. Ei sunt cei care ne inspira si ne fac sa ne punem intrebari, asta in timp ce altii sunt foarte multumiti cu lucrurile pe care le au.

Noi, oamenii, cucerim lumea din jurul nostru, dezvoltandu-ne. In acelasi timp consumam rezervele naturale, fara limita si fara sa ne gandim la viitor.

De fapt, se dovedește că această lume a noastră civilizată, în care "ideile de mâine " sunt implementate și realizate de azi, nu devine mai sigură pentru oameni deoarece multe dintre problemele care par că sunt strict controlate, ies din supravegherea sistemelor existente. Deci nu este dificil sa exploatezi vulnerabilitatile in structura existenta ori sa te revolti sau sa protestezi impotriva controlului omniprezent.

În tot mai multe locuri, suntem bombardați de sistemele de control care implică fotografiere, filmare, revizuirea, interceptarea și colectarea tuturor datelor, în scopul de a ne oferi mai multă siguranță în viața noastră de zi cu zi.

Eforturile de a asigura securitatea noastră se înmulțesc de la an la an, iar motivul oficial pentru creșterea acestor sisteme de urmărire este stoparea vandalismul, asigurarea siguranței personale sau pur și simplu o lume mai bună.

Autorul proiectului “O lume mai sigură” nu încearcă să ofere un răspuns detaliat la întrebarea dacă acestă urmărire este corectă și dacă are sens din punct de vedere al structurilor sociale și culturale. Ca artist are dreptul de a vorbi în limbajul artei, prin cuvinte și imagini pentru ca publicul să acorde o atenție la absurditatea situației - privarea de libertate

Această situație provoacă revoltă și dorință de a pune următoarele întrebări:

- Care sunt limitele de restrângere a drepturilor și a libertăţii personale pentru a ne proteja modul de viață în societate și în sistemele culturale?

- Este adevărat că în scopul de a păstra lumea noastră liberă, vom cădea conștient în sclavie?

- Prin acordul nostru de a ne lăsa îngrădit modul în care acționăm și gândim nu cădem oare în capcana unui nou tip de sclavagism?

Marek Czarnecki